friends4life

Cleo Ik verheugde me op het nieuwe schooljaar. Met mijn vriendin Zelda zou ik een geweldige tijd tegemoet gaan. Haar twin, mijn broer en hun twee vrienden waren ook op het Alexander Lyceum toegelaten. Dat was geen probleem, met z'n zessen vormden we al een hechte groep. Die gedachte voldeed echter niet aan mijn verwachting. Sterker nog: het was het begin van alle ellende. Ik zal nooit vergeten wat ik op die bewuste dag te horen kreeg. Maar ik was niet begonnen. Ik was nooit begonnen. Het begon allemaal door hem. Door Lennox Sanders. Lennox Ik wil haar zachte huid aanraken. Ik wil haar horen lachen. Ik wil haar tranen wegnemen. Ik wil haar vasthouden. Zij geeft me rust. Door haar word ik kalm. Bij haar verdwijnen al mijn ergernissen. Zij brengt de stilte in mijn hoofd. Het enige wat ik wil is zij. Maar Cleo is het zusje van mijn beste vriend. En Kian beschermt haar voor jongens zoals ik.

CLEO Wanneer Lennox naar me keek, veranderde mijn hartslag in een galop die niet meer kon ophouden met sneller gaan. Wel in een dravende, nooit in een rustige slag. Die sterke connectie tussen ons bleef, we konden gewoon niet zonder elkaar. Ik was zo opgelucht toen Lennox zijn gevoelens naar me uitte. Ik kon het alleen maar beamen; het was wederzijds. Toch liep ons samenzijn niet helemaal zoals het hoorde, zijn gemoedstoestand werkte ook niet echt mee. Ik zou willen dat het anders was gelopen, maar aan alle goede dingen komt een eind. Zo ook aan de beste tijd van mijn leven. LENNOX Ondanks dat we elkaar diep hadden gekwetst, bleef Cleo me aantrekken. Ze betekende zoveel voor mij dat het leek alsof ik een goede plek had gevonden. Een gelukkige plek, waar ik alles en iedereen kon vergeten. Behalve haar. Ik had Cleo nodig; ze kon mijn ergerlijke ellende doen vergeten. Maar er kwam opnieuw een kink in de kabel en ik moest alle zeilen bijzetten om Cleo te overtuigen dat ik van haar hield. Deze keer liet ik haar niet meer gaan.